فوتبال ایران در هر کار زشت و بیاخلاقی با پیشرفته ترین فوتبال دنیا مطابقت دارد و می کند! ما در زیرساخت، مدیریت، تکنیک، تاکتیک، مربیگری، کار علمی و خلاصه هر آن‌چه مربوط به اصول فوتبال می‌شود و عقب می‌افتد، در عوض در کارهای زشت و بیاخلاقی کاملاً آپدیت و بهروز هستیم!
آن‌چه در جریان دربی پایتخت رخ داد را همه دیدند و باعث سرشکستگی ما شد. اتفاقاتی تلخ که نه بار اول است و نه بار آخر. ما بارها از میادین بین‌المللی اخراج شده‌ایم و همین حالا دو تیم بزرگ ما در خطر حذف از آسیا هستند. مسابقات بارها بازی بدون تماشاگر را چشیده و بارها فوتبال ما به همین دلیل جریمه و محروم شده است. پس چگونه می‌شود که دوباره متوجه اشتباهشان شوید و اشتباه را تکرار کنید؟ اگر قرار بود با حرف زدن و نصیحت کردن مشکلی حل شود، ما باید آقای اخلاق دنیا بودیم!
مسلم این است که دو صد گفته چون نیم کردار نیست. هر چه انسانها شعار بدهند و از لب و دهن خود را بکشند، در مقابل رفتاری که می‌کنند و می‌بینند، بی‌فایده خواهد بود! هر چقدر مردم فوتبالی‌ها را به اخلاق‌مداری دعوت می‌کنند، آن‌ها را در کنار زمین برای مردم ملاک می‌کنند.
هیچ‌کس رفتار زشت تماشاگران در پرتاب سنگ و بطری به داخل زمین را نمی‌کند، هیچ‌کس نمی‌گوید که استقلالی‌ها شروع کردند و پرسپولیسی‌ها را با هم‌چشمی‌ها انجام دادند، در کار زشت دعوا و در جرم‌گیر و ادامه دادن به یک مجرم و گناهکارند. این ضعف بزرگ فرهنگی ماست که در هر کاری حتی زشت و ناپسند به طرف مقابل نگاه و حسادت می‌کنیم و در این رقابت، همه ارزش‌ها و فضایی برایمان بی‌ارزش می‌شود. تنها مهم این است که روی طرف را کم کنیم! انسانیت و ورزش که هیچ، حتی هواداری و تیم موردعلاقه‌مان را هم فراموش می‌کنیم!
همان طور که گفتیم سال هاست فوتبال ما را از این نایل لطمه می خورد اما چرا این مشکل یک بار برای همیشه حل نمی شود؟ چون معلوم و مسلما ریشه در فرهنگ ما دارد. ماکار اصولی و ریشه‌های انجام نمی‌دهیم و تنها به شعار دادن و ظاهرسازی اکتفا می‌کنیم تا خودمان را از پل بگذرد!
به همین دربی نگاه کنید که آن رفتار زشت هواداران دو تیم دقیقا یک واکنش بود. این درست است که اولین طرفداران استقلال شروع کردند، اما شروع‌کننده واقعی این زشتی خود بازیکنان و مربیان استقلال بودند، آن‌ها بودند که این تنش را به تماشاگران خود منتقل کردند!
وقتی مربی استقلال از همان دقیقه اول لب خط کل فوتبال و مسائل فنی را رها کرده و مدام بالا و پایین می‌پرد تا روی داور و قضاوتش تأثیر بگذارد، این استرس و نگرانی از طرفی به بازیکنان منتقل می‌شود. بازیکنان استقلال از ترس شکست احتمالی ناخودآگاه محتاط می‌شوند زیر توپ می‌زنند و خطا می‌کنند، عملکرد عامل و نمایش بازیکنان عصبانیت و ناراحتی هوادار است. هواداری که تیمش را در جدول صدر دید و به امید یک بازی خوب تمام هفته را اسپری و با هزار مصیبت و بدبختی بلیت دربی را از بازار سیاه تهیه می‌کند، از ساعت‌ها قبل از مسابقه روی سکوهای سرد و بدون امکانات ورزشگاه می‌نشیند و در نهایت با دیدن آن. این نمایش و نتیجه اعصابش خرد می‌شود…
باز هم می‌گوییم که قصد دفاع از رفتار زشت تماشاگران را نداریم. این رفتار در هیچ کجای دنیا با هیچ منطقی قابل توضیح نیست اما هر اتفاق تلخ و بدی یک دلیل مهم است که برای جلوگیری از تکرار آن باید به آن دلیل رفت. باید مشکل را از حل کرد. اگر از ظاهر ساخته شده بود، تا الان ایران آقای فوتبال دنیا شده بود!
تا دقیقه ۷۵ استقلالی‌ها دو بار با پرتاب بطری به سمت زننده کرنر پرسپولیس حمله کردند، بار اول مهدی مهدی‌پور برای سروش وساطت کرد و بار دوم خود سیدحسین. وقتی به رفتار نکونام لب خط نگاه کنید، وقتی نگاه کنید که این تیم از ابتدایی این فصل چقدر از اختلاف بین مربیان و مربیان لطمه خورده است و وقتی توهم توطئه را در مصاحبه های استقلالی ها دنبال کنید، باید به تماشاگران این تیم حق بدهید که چنین رفتاری داشته باشند. زشتی داشته باشید. از خود بروز نشان می‌دهند همه دنیا جمع‌شده‌اند و تا نگذارند تیم آن‌ها نتیجه می‌دهند! و انگار آن‌ها وظیفه دارند با هرچه دم دستشان هستند، از چوب و سنگ و بطری تا فحش ناموسی و تهدید، به هر کس که جلوی چشم می‌آید حمله کنند!
آن طرف پرسپولیسی‌ها هم که چشم‌ها را بسته‌اند و منطقی را تعطیل می‌کنند، تنها می‌خواهند در هیچ کاری از حریف کم نیاورند. حتی کار زشت و بی‌فرهنگی و چون استقلال حمله نمی‌کند و صاحب کرنر نمی‌شود، از روی بی‌هدفی کمک داور بنده خدا را با سنگ می‌زنند تا بیرانوند و حسن بیایند وسط!
این دربی ضعیف، این نمایش سرد و بی‌روح و این تساوی بدون گل، مهم دلیل عصبانیت هواداران بود که به زشت‌ترین شکل این عصبانیت را خالی و آبروی ایران را در دنیا بردند….
در همین ارتباط:
